Een kersverse jonge mama. Dat was ik zeker. Toen ik jou voor het eerst warm in mijn armen hield was ik 23 jaar oud. Trots, vastberaden en nieuwsgierig naar de toekomst. Maar oh wat had ik graag wat meer willen weten voordat jij geboren werd. Soms wat te naïef en vrij. We namen je overal mee naar toe, jouw bedje was overal. Wat ben je onrustig geweest in deze tijd en wat hebben we samen en met papa hard moeten zoeken naar balans. Maar welke keuzes er ook gemaakt werden alle keuzes werden weloverwogen en vanuit het hart gemaakt. Want een oermoeder dat was ik toen al. Als het niet goed voelde dan ging het niet gebeuren. Langzaam door de tijd heen merk ik dat er meer rust in me komt. De scherpe randjes zijn er af. Ik vind berusting in het mama zijn, het zorgen en het gewoonweg niet altijd weten. Het is oké gewoon zoals het is en zoals wij het doen. Onvoorwaardelijk kiezen we voor elkaar met al dat we tegenkomen. Lieve Maan wat ben ik onwijs trots op jouw eigen ikje. De spiegel die zoveel duidelijk maakt. Blijf maar altijd heerlijk jezelf!
